Kavramsal Düzey Nedir? Bir Yolda Kaybolan Düşünceler
Bazen, hayat seni bir noktada durdurur ve derin bir nefes almanı ister. Kayseri’nin soğuk akşamlarından birinde, yürüyerek evime doğru ilerlerken, bir an durup etrafıma bakmam gerektiğini fark ettim. O gün yaşadıklarım ve kafamın içinde yankılanan düşünceler, bir anlamda kavramsal düzeyle ilgiliydiler. Ama ne demekti bu, tam olarak? Belki de anlamaya çalışmak, kendimi anlamaktan daha zor oluyordu.
O Günün Başlangıcı: Kararsızlık ve Umut
Her şey sabah başladığında, kafamda bir düğüm vardı. İçimdeki ses, ne yapmam gerektiğini söylüyordu ama bir türlü karar veremiyordum. Kafamda hep aynı soruyu soruyordum: “Kavramsal düzey nedir?” Başlangıçta, bu soru bana soyut ve uzak gibi geliyordu. Ama sonra fark ettim ki, bu kavram her şeyin içinde, tam da hayatımın ortasında dönüyordu.
Kavramsal düzey, kelimelerle ya da düşüncelerle ifade edilen bir şey olmalıydı. Ancak nedense, anlamı beni bir türlü sarmıyor, her an biraz daha kayboluyordum. Her gün yaşadığım, düşündüğüm, sevinç ve hayal kırıklıklarım, kavramsal bir düzeye, soyut bir anlam düzeyine oturuyordu. Bu düşünceler akşam üzeri, kaybolan bir ışık gibi içimi aydınlatırken, bir tür farkındalık oluşturuyordu. Ama ne yazık ki, bu farkındalık, o kadar da rahatlatıcı değildi.
Yolda Karşılaştığım O An: Bir Konuşma, Bir Soru
Akşam saatlerinde, evime yakın bir parkta yürürken bir arkadaşımı gördüm. Esra, her zaman derin düşünen biri olmuştur. Her zaman küçük bir adım ileri gittiğinde, kafamda yankılanan bir düşünce bırakır. O gün de öyle oldu.
“Ne var, ne düşünüyorsun?” dedi. Benim gözlerim biraz kayıp, kafamda birçok soru vardı, ama özellikle şu bir tanesi beni en çok meşgul ediyordu: “Kavramsal düzey nedir?”
“Yine bir şeyler düşünüyorsun, değil mi?” dedi Esra, gülümsedi ama o gülümsemede bir hüzün de vardı. “Bazen, bütün o düşünceler, kafanı karıştırmaya başlıyor, değil mi?”
Bu sözler, bir an beni gerçekten derin bir düşünceye soktu. İçimdeki kararsızlıkla, kavramsal düzeyin anlamını anlamaya çalışırken, bir yanda da duygularımın nasıl değiştiğini görmek, beni kaygılandırmaya başlamıştı.
Kavramsal Düzeyin Derinlikleri: Kafamdaki Oynayan Görüntüler
İçimdeki duygusal karmaşa, o kadar keskin hissediliyordu ki. Esra’nın bu sorusunu duyduğumda, gerçekten de kavramsal bir düzeydeydi. O an, düşüncelerim her bir yöne kayıyordu. Kavramsal düzey, insanların düşündüğü şeylerin ne kadar derin, ne kadar soyut olduğuna işaret ediyordu. Ama ben, daha fazlasını hissediyordum. Duygusal bir yansıma vardı, her şeyin ardında bir anlam arayışı…
Birçok defa, sadece içsel bir boşluk hissiyle yürüdüğümü fark ettim. Geceleri yalnız kaldığımda, hayal kırıklıklarını içimde taşıyordum. O kadar büyük bir boşluk ki, bazen her şeyin anlamı yokmuş gibi hissediyorum. O anlarda, aslında kavramsal düzeyin, sadece bir fikir değil, insanın derin içsel dünyasında, onunla mücadele etmesi gerektiği bir alan olduğunu anladım.
Bazen, bu kavramlar insanı yalnızlaştırır. Ama bir o kadar da özgürleştirir. İçimdeki o düşünceler beni kucakladıkça, aslında bir bakıma, “ne var” diye sorarak doğru cevabı bulabileceğimi fark ettim. Kavramsal düzeyin, sadece ne düşündüğünle değil, aynı zamanda ne hissettiğinle de ilgili olduğunu anladım. Gerçek anlamda bir kavrayış, sadece düşüncelerle değil, hislerle tamamlanır. Bu yüzden bu kadar kafa karışıklığına rağmen, her düşüncenin ardında bir duygu vardı.
O Akşamın Sonu: Farkındalık ve Yeniden Başlayan Yolculuk
Parkta birkaç dakika daha durduk. Esra bana bakarak, “Hadi gel, yürüyelim,” dedi. Yolda, bu kavramların peşinden giderken, bir yandan da kaybolan zamanın, kaçan fırsatların farkına varıyordum. Akşamın karanlığı, bir yanda karamsarlığı, diğer yanda umutları barındırıyordu. Kavramsal düzeyin ne olduğunu bir nebze daha anlamıştım.
Hikâyenin başındaki boşluk, o kadar büyüktü ki; ama şimdi, o boşluğun içini anlamak, duygularla doldurmak daha kolay geliyordu. Kavramsal düzey, belki de hissettiğimiz ve düşündüğümüz şeylerin birbirine bağlandığı o ince çizgiydi. İnsan sadece bir kavramla, düşüncelerle anlamlandırmaz; hisleriyle de her şeyi tamamlar.
Bazen, ne düşündüğümüzden çok, nasıl hissettiğimizin daha önemli olduğunun farkına varmak, bütün düşünceleri kavramsal düzeyde birleştirir. O gün o yolu yürürken, kaybolan düşüncelerimin yerine umut, içimdeki kararsızlığın yerine biraz huzur yerleşti. Bu yolculuk, kavramsal düzeyi anlamak kadar, kendimi anlamakla ilgili bir şeydi.
İçimdeki o kaybolmuş duygularla, kavramların karmaşasını çözerken, sonunda daha fazla şey fark ettim. Hayatın, bazen bir soruyla başlaması gerekebiliyor.